Bloggen. Ja, bloggen. Het is geen mooi woord, geen woord dat inspireert, maar het idee erachter is dat juist wel: de vrijheid om zelf online te publiceren. Op je eigen site, zonder toestemming te hoeven vragen. Vanuit jouw eigen interesse. En natuurlijk zonder likes of advertenties, of algoritmisch bepaalde afleiding er omheen.

In de inleiding van hét boek over de Nederlandse (we)blog-geschiedenis beschreef Frank Meeuwsen het als:

Een titel, link en tekst. Meer zou je niet nodig hebben om je verhaal te delen met anderen. Weblogs zijn dat in hun meest rudimentaire vorm. Soms kon je zelfs de titel en de link weglaten. Maar die drie elementen zijn de basiselementen die aan de voet hebben gestaan van een van de grootste communicatierevoluties die we hebben gekend.

Sommige mensen gebruiken hun blog om hele verhalen te vertellen, anderen om te delen wat ze hebben geleerd. Soms is het een soort dagboek, andere keren een springplank naar interessante ontwikkelingen op het vakgebied van de schrijver. En altijd is het een plek waar je iemand beter leert kennen.

Tegenwoordig wordt de vorm en inhoud van ons web bijna volledig bepaald door de normen van Amerikaanse internetgiganten. Daar met alle bloggers een heel klein onafhankelijk alternatief voor bieden is een mooi streven. :) Geloof gewoon Brent Simmons:

“The best time to start a blog is 20 years ago. The second-best time is today.”