Tsjonge, het is alweer 10 jaar geleden dat Steve Jobs de iPad aankondigde. Destijds vond ik dat, als gadget-liefhebber, heel interessant en kon ik niet wachten om de eerste versie aan te schaffen. Die enorm zwaar bleek!

Nu zijn iPads niet meer wegdenken uit ons multi-device-leven, en zijn ze synoniem geworden voor ‘tablet’. En al beklagen echte iPad-fans zich over het feit dat hun iPad nog steeds niet serieus wordt genomen als apparaat voor productiviteit, het is toch een heel mooi én bruikbaar mediaconsumptie-apparaat geworden. Wat Om Malik 10 jaar geleden al voorspelde:

When I walked out of the Apple event, in an on-camera interview, I told David Carr, media critic for The New York Times, that this device is first and foremost about media consumption. Our world, as I have outlined in many previous writings, is overrun with information. For the past 15 years we have perfected tools for creating information (or content). From camera phones to cheap laptops to open-source blogging platforms, the world of the web has been about creating a tidal wave of media/information/data. What we have used to consume this information is a 30-year-old technology, the personal computer and lately, the cell phone.

Volgens schattingen van Neil Cybart zijn er nu 310 miljoen iPads in gebruik. Zouden AR en VR over 10 jaar net zo groot zijn?

Update: John Gruber constateert dat de iPad lang niet zo’n succes als de iPhone en Mac is geworden. Dat ligt niet aan de hardware:

Software is where the iPad has gotten lost. iPadOS’s “multitasking” model is far more capable than the iPhone’s, yes, but somehow Apple has painted it into a corner in which it is far less consistent and coherent than the Mac’s, while also being far less capable. iPad multitasking: more complex, less powerful. That’s quite a combination.