Het Goede Web
Vroeger was het internet beter, vinden oude internetrotten meestal. Er was meer community-gevoel, meer online creativiteit. Maar…
…eigenlijk is het er nog steeds, constateer Dan Hon:
A global communications network now exists that’s cheap enough or in some cases even free to access, offering a pseudonymous way for people to feel safe enough to share a private experience with complete strangers? I give Facebook and Twitter a bunch of shit for their rhetoric about a global community (no, Facebook’s billions of users are no more a community than the television-watching global community) and creating authentic connection, but I will very happily admit that this, this particular example with people sharing what it is like to be me and learning what is it like to be you is the good.This is the thing that makes free, open, networked communication brilliant. This is the thing that brings down silos and creates common understanding and humanizes us all, that creates empathy and the first steps towards compassion.
That someone can read about this insight and have a way to react to it and share their perspective and not even know who else might read it, but feel safe in doing so and maybe even with the expectation that this sharing is a net good? That is good. That is what we should strive for.
Dan heeft Craig Newmark toch gelijk. (via Om Malik)
Gedragsverandering dankzij Behaviour Design?
Nee, dat wij zo verslaafd zijn geraakt aan social media komt niet door de ontwerpers ervan. Hoogstens heeft hun werk onze evolutie naar social media mavens iets versterkt. Zegt B.J. Fogg, de oprichter van het Behavior Design Lab van Stanford, in de meest recente aflevering van de Intelligence Squared podcast over gedragsverandering.
Succesvolle producten ontwerpen
Fogg heeft de afgelopen jaren regelmatig onder vuur gelegen (zijn reactie), als wetenschapper die in Silicon Valley pionierde op het gebied van het ontwerpen van gedrag. Maar daar is hij het maar voor een heel klein deel mee eens. Hij benadrukt dat voor het ontwerpen van een succesvol product drie factoren van belang zijn:
- Helpt het mensen om te doen wat ze echt willen doen?
- Voelen mensen zich succesvol als ze het gebruiken?
- Eenvoud verandert gedrag.
Want alleen als je echt iets wil doen ga je een app proberen. Pas in het tweede punt zit een belangrijke gedragscomponent, waar games (en gokmachines) heel goed in zijn. Maar zoals hij stelt: “things that are really easy to use will win”.
Verander je eigen gedrag
Zijn kennis op het gebied van persoonlijke gedragsverandering heeft hij nu verwerkt in een nieuw boek: Tiny Habits. Daarin beschrijft hij zijn model voor het veranderen van je eigen gedrag. In hele kleine stapjes:
Tiny Habits komt erop neer dat je jouw doelen koppelt aan gewenst gedrag dat jij daarvoor nodig hebt.
- Dat gedrag knip je op in 'kleine gewoontes'.
- Voor iedere kleine gewoonte identificeer je een trigger, een bestaande routine waar je je nieuwe gewoonte aan 'toevoegt'. Zodat het niet voelt als een compleet nieuwe routine.
- En vervolgens vier je iedere uitgevoerde tiny habit. Die positieve bevestiging helpt om er een routine van te maken.
Als je bijvoorbeeld een gezonder gebit wilt (doel) is elke dag flossen (gedrag) een goed idee. Om daarin routine op te bouwen begin je met het flossen van één tand (klein stapje). Na het poetsen van je tanden (de trigger). En als je dat gedaan hebt zeg je “Yeah!”. :)
B=MAP
Eigenlijk is Tiny Habits een uitwerking van Fogg’s Behavior Model. Dat je kunt weergeven in een simpele formule:
Behavior = Motivation & Ability & a Prompt
Gedrag, zo simpel!
P.S. Fogg waarschuwde in 2006 al voor het potentiële gevaar van persuasion profiling (zie deze video vanaf 8:30).
Resultaten zonder programmeren
Frank heeft in 10 dagen een app in elkaar gezet, zonder te programmeren. Een paar jaar geleden kon dat nog niet, want:
Elke app en website die je ziet is geprogrammeerd. Er zijn duizenden, miljoenen regels programmeercode geschreven en miljarden pixels verschoven om de apps mogelijk te maken die je dagelijks gebruikt. Om dat zelf te doen, dan moet je toch in elk geval wat code kunnen schrijven of een ontwerp kunnen maken.
Dankzij een nieuwe generatie online diensten hoeft dat niet meer. Die heten ook wel ‘No Code’ tools, omdat ze je in staat stellen zonder programmeren zelf iets te bouwen. Van een uitgebreide website met CMS tot webwinkel, van betaalde nieuwsbrief tot voice app of van online magazine tot AR/VR/3D-ervaring.
Ryan Hoover vindt dat prachtig:
As creating things on the internet becomes more accessible, more people will become makers.
En daar ben ik(*) het helemaal mee eens.
(*) Nog zo iemand die niet kan programmeren. ;)
10 jaar iPad: perfect voor mediaconsumptie
Tsjonge, het is alweer 10 jaar geleden dat Steve Jobs de iPad aankondigde. Destijds vond ik dat, als gadget-liefhebber, heel interessant en kon ik niet wachten om de eerste versie aan te schaffen. Die enorm zwaar bleek!
Nu zijn iPads niet meer wegdenken uit ons multi-device-leven, en zijn ze synoniem geworden voor ‘tablet’. En al beklagen echte iPad-fans zich over het feit dat hun iPad nog steeds niet serieus wordt genomen als apparaat voor productiviteit, het is toch een heel mooi én bruikbaar mediaconsumptie-apparaat geworden. Wat Om Malik 10 jaar geleden al voorspelde:
When I walked out of the Apple event, in an on-camera interview, I told David Carr, media critic for The New York Times, that this device is first and foremost about media consumption. Our world, as I have outlined in many previous writings, is overrun with information. For the past 15 years we have perfected tools for creating information (or content). From camera phones to cheap laptops to open-source blogging platforms, the world of the web has been about creating a tidal wave of media/information/data. What we have used to consume this information is a 30-year-old technology, the personal computer and lately, the cell phone.
Volgens schattingen van Neil Cybart zijn er nu 310 miljoen iPads in gebruik. Zouden AR en VR over 10 jaar net zo groot zijn?
Update: John Gruber constateert dat de iPad lang niet zo’n succes als de iPhone en Mac is geworden. Dat ligt niet aan de hardware:
Software is where the iPad has gotten lost. iPadOS’s “multitasking” model is far more capable than the iPhone’s, yes, but somehow Apple has painted it into a corner in which it is far less consistent and coherent than the Mac’s, while also being far less capable. iPad multitasking: more complex, less powerful. That’s quite a combination.
Dé wereldwijde gezichtsherkenningsdatabase
The privacy paranoid among us have long worried that all of our online photos would be scraped to create a universal face recognition app. My friends, it happened and it’s here. I'm not sure which is scarier/more desirable. An app that puts a name to a face in seconds, or an app that shows you all the online photos of you that you didn't realize were there. This app does both, but only law enforcement has access to it, for now.
Clearview AI heeft 3 miljard foto’s van internet verzameld, daar gezichtsherkenningssoftware op losgelaten, en biedt dit nu aan politie en justitie aan als oplossing om snel mensen te kunnen identificeren.
“It’s creepy what they’re doing, but there will be many more of these companies. There is no monopoly on math,” said Al Gidari, a privacy professor at Stanford Law School. “Absent a very strong federal privacy law, we’re all screwed.”
We wisten dat het eraan zat te komen. Maar nu zijn we echt screwed.
Prachtige foto van de maan
Backyard astronomer Andrew McCarthy has created some arresting images of various objects in the sky, including galaxies, planets, the Sun, and nebulas. Perhaps his favorite subject is the Moon and for one of his first images of 2020, he combined 100,000 photos to make this image of the first quarter Moon.
Foto: Andrew McCarthy
@Gabz zegt het mooi: I ❤️ Blogs And Maybe You Should Too.
(Via Frank.)
Dienstverlening zonder menselijkheid?
Gisteravond zat ik - flink - wat langer in het OV door een storing op het spoor. Daarbij ontmoette ik toevallig een dame die bij de NS werkt. En we kwamen te spreken over hoe mede-forenzen kunnen reageren op dit soort tegenslagen. Soms zijn ze - wij - heel negatief, maar vaak haalt het juist het menselijke in ons naar boven. Dan ontstaan spontaan gesprekken, bieden mensen elkaar een lift aan of organiseren ze samen vervangend vervoer.
Toekomst van menselijke dienstverlening?
Na via een omweg thuisgekomen te zijn en de kinderen in bed te hebben gelegd opende ik mijn nieuws-app. En het eerste wat ik las was Jason Fried’s artikel over moderne klantvriendelijkheid, of het gebrek daaraan: I went to see a movie, and instead I saw the future.
We asked for a refund. They pointed us to the box office. We went there and asked for a refund. The guy told us no problem, but he didn’t have the power to do that. So he called for a manager. The call echoed. Everyone looked around. Finally a manager came over. We asked for a refund, he said he could do that. We told him we purchased the tickets through Fandango, which complicated things. Dozens of people lined up behind us. The refund process took a few minutes.
Daarbij was er geen moment dat iemand van het personeel verontschuldigingen aanbood, of het initiatief nam om de andere bezoekers te informeren over het feit dat er iets met de filmvertoning mis was.
This is the future, I’m afraid. A future that plans on everything going right so no one has to think about what happens when things go wrong. Because computers don’t make mistakes. An automated future where no one actually knows how things work. A future where people are so far removed from the process that they stand around powerless, unable to take the reigns. A future where people don’t remember how to help one another in person. A future where corporations are so obsessed with efficiency, that it doesn’t make sense to staff a theater with technical help because things only go wrong sometimes. A future with a friendlier past.
Dat denk ik ook. En wat hij aanhaalt: waarschijnlijk zal het hoger management op basis van de cijfers oordelen dat het incident correct afgehandeld is.
Zo zonde. Want juist die menselijke kant maakt het verschil. Helemaal voor bioscoopbezoeken, want daar draait het toch juist om de ervaring!
Management is het probleem
Verderop stuitte ik op Harold Jarche’s kijk op waarom management het grootste obstakel is voor thuiswerken binnen organisaties. Dat leek niet gerelateerd aan het bovenstaande, maar toen las ik:
The dominant management model is reinforced by an expressed attitude that human work is something that can be broken into components and used like bits of machinery.
Dat lijkt precies te slaan op de situatie in de bioscoop die Jason Fried bezocht. Jarche denkt dat de transitie naar een netwerksamenleving dit soort problemen zal oplossen. Maar dat vraag ik me af…
Voorkom dat ⌘Q Safari afsluit
Sinds Safari op macOS de meest energie-efficiënte browser is, is het mijn favoriet. Alleen sluit ik soms per ongeluk Safari met ⌘Q als ik eigenlijk alleen de huidige tab wil sluiten (⌘W). Speciaal om dat te voorkomen heeft John Gruber een AppleScript gemaakt.
Die installeer je zo:
- Installeer eerst FastScripts.
- Kopieer het script (backup) en sla het op in
~/Library/Scripts/Applications/Safari/prevent_cmd_q_safari.scpt - Stel in de FastScript-voorkeuren onder Script Shortcuts in je nieuwe AppleScript met ⌘Q geactiveerd wordt:
Dan werkt het direct.
De eeuw van Big Tech?
Wordt de 21ste eeuw de eeuw van Google, Amazon, Apple en Microsoft? Rond de jaren ‘30 van de 20ste eeuw ontstonden de grote Amerikaanse autofabrikanten. Die wisten hun positie de rest van de eeuw te consolideren, en daarmee werd de auto een van de belangrijkste producten van de vorig eeuw. De auto was bepalend voor hoe grote delen op de wereld werden ingedeeld en mensen leven (van infrastructuur tot suburbs en de manier van winkelen).
Ben Thompson trekt die lijn door:
Today’s cloud and mobile companies — Amazon, Microsoft, Apple, and Google — may very well be the GM, Ford, and Chrysler of the 21st century. The beginning era of technology, where new challengers were started every year, has come to an end; however, that does not mean the impact of technology is somehow diminished: it in fact means the impact is only getting started.
Morgen is het Publiek Domein Dag
Ton:
Morgen 10 januari is het Publiek Domein Dag. De dag waarop het creatieve werk dat in het publiek domein komt gevierd wordt. 70 jaar nadat een auteur is overleden, wordt op de eerstvolgende 1 januari, haar of zijn werk onderdeel van publiek domein. Vanaf dan mag het werk vrij worden hergebruikt. Dit jaar is per 1 januari het werk van iedereen die in 1949 is overleden in het publiek domein gekomen.
Auteurs hebben copyright op hun werk tot een aantal decennia na hun dood:
In de meeste landen hangt de duur van het auteursrecht af van het leven van de auteur. Nadat deze komt te overlijden, kunnen zijn erfgenamen het auteursrecht gedurende ten minste 50 jaar exploiteren. In de meeste landen is deze periode nog langer: tot 70 jaar na de dood van de maker.
Heb je wel gehoord van Zettelkasten?
Via die zo makkelijk beïnvloedbare social media vond ik een artikel over Zettelkasten. Wat? Ja, dat wist ik dus ook niet. Daarom een kleine ‘deep dive’. ;)
Zettelkasten is de methode die de Duitse socioloog Niklas Luhmann ontwikkelde om ideeën en kennis te verzamelen, te ordenen en makkelijk terugvindbaar te maken. Waarmee hij in 40 jaar tijd 70 boeken en 400 wetenschappelijke artikelen schreef. Zonder een computer te gebruiken. Bryan Kam’s analogie legt het concept al een beetje uit:
(..) you might say that Zettelkasten is to a wiki what GTD is to a todo list.
Wat Zettelkasten allereerst oplost is dat het een systeem biedt om ideeën met elkaar te verbinden, en er vervolgens dieper over na te denken. Maar het gaat verder. David B. Clear verzamelde 12 basisprincipes van Zettelkasten:
- The principle of atomicity: The term was coined by Christian Tietze. It means that each note should contain one idea and one idea only. This makes it possible to link ideas with a laser focus.
- The principle of autonomy: Each note should be autonomous, meaning it should be self-contained and comprehensible on its own. This allows notes to be moved, processed, separated, and concatenated independently of its neighbors. It also ensures that notes remain useful even if the original source of information disappears.
- Always link your notes: Whenever you add a note, make sure to link it to already existing notes. Avoid notes that are disconnected from other notes. As Luhmann himself put it, “each note is just an element that derives its quality from the network of links in the system. A note that is not connected to the network will be lost, will be forgotten by the Zettelkasten” (original in German).
- Explain why you’re linking notes: Whenever you are connecting two notes by a link, make sure to briefly explain why you are linking them. Otherwise, years down the road when you revisit your notes, you may have no idea why you connected them.
- Use your own words: Don’t copy and paste. If you come across an interesting idea and want to add it to your Zettelkasten, you must express that idea with your own words, in a way that you’ll be sure to understand years later. Don’t turn your Zettelkasten into a dump of copy-and-pasted information.
- Keep references: Always add references to your notes so that you know where you got an idea from. This prevents plagiarism and makes it easy for you to revisit the original source later on.
- Add your own thoughts to the Zettelkasten: If you have thoughts of your own, add them to the Zettelkasten as notes while keeping in mind the principle of atomicity, autonomy, and the need for linking.
- Don’t worry about structure: Don’t worry about putting notes in neat folders or into unique preconceived categories. As Schmidt put it, in a Zettelkasten “there are no privileged positions” and “there is no top and no bottom.” The organization develops organically.
- Add connection notes: As you begin to see connections among seemingly random notes, create connection notes, that is, specific notes whose purpose is to link together other notes and explain their relationship.
- Add outline notes: As ideas begin to coalesce into themes, create outline notes. An outline note is a note that simply contains a sequence of links to other notes, putting those other notes into a particular order to create a story, narrative, or argument.
- Never delete: Don’t delete old notes. Instead, link to new notes that explain what’s wrong with the old ones. In that way, your Zettelkasten will reflect how your thinking has evolved over time, which will prevent hindsight bias. Moreover, if you don’t delete, you might revisit old ideas that may turn out to be correct after all.
- Add notes without fear: You can never have too much information in your Zettelkasten. At worst, you’ll add notes that won’t be of immediate use. But <ahref="https://omxi.se/2015-06-21-living-with-a-zettelkasten.html">adding more notes will never break your Zettelkasten or interfere with its proper operation. Remember, Luhmann had 90,000 notes in his Zettelkasten!
Zoiets op papier gaan doen klinkt niet direct als iets heel aantrekkelijks. Maar het kan ook gewoon in Dropbox, met Markdown-tekstbestanden. De schrijver doet dat zelf zo:
My Zettelkasten is a folder in Dropbox. This allows me to access my Zettelkasten from my computer, my phone, or any web browser. Each note is a separate text file kept within that folder. There are no subfolders. Everything is kept flat.Whenever I create a new note, I create a new text file, whose filename is given by a timestamp followed by a title, as advocated by Christian from zettelkasten.de. For instance, right now it’s 16 December 2019 and the time is 13:52h. So if I were to create a note titled “Zettelkasten is amazing”, it would become a new text file named 201912161352-Zettelkasten-is-amazing.txt.
I then write the contents of the note using a combination of markdown and wiki-style double-bracket links. So the file 201912161352-Zettelkasten-is-amazing.txt might contain the following:
# 201912161352 Zettelkasten is amazing #notetaking #writing #productivity The Zettelkasten notetaking system is the best notetaking system ever. ## Links - [[201912070830-Zettelkasten-principles]] - [[201912080935-Niklas-Luhmann-short-biography]]
Tegelijkertijd klinkt het ook wel erg als een blog met simpele wiki-functionaliteit. Eigenlijk gebruik ik mijn site ook vooral om ideeën en interessante links op bij te houden. Dus waarom zou dit niet mijn Zettelkasten kunnen zijn?
Update: Ton heeft ook gedachten over Zettelkasten. Zoals hij stelt:
A personal knowledge management process is extremely important, and needs to be supported by the right tools. Specifically for more easily getting from loose notions, to emergent patterns, to new constructs.
Je eigen personal knowledge management systeem inrichten is nog niet zo makkelijk. Maar ik blijf ermee doorgaan.