Op Medium schreef Aaron Weyenberg over Dieter Rams en zijn 10 principes voor goed design. Duidelijke principes, die de tand des tijds makkelijk hebben doorstaan, maar waar voor hem toch iets mist.
“Dieter Rams stands for integrity in design,” says design critic Hugh Pearlman, “He stands for true functionalism. He is anti-styling, anti-waste. He is against the throwaway society.” [caption id=“attachment_623” align=“aligncenter” width=“1024”]Foto: Brian Mulloy[/caption]
Dat komt ook duidelijk uit Rams' bekende 10 principes naar voren:
Bloggen. Ja, bloggen. Het is geen mooi woord, geen woord dat inspireert, maar het idee erachter is dat juist wel: de vrijheid om zelf online te publiceren. Op je eigen site, zonder toestemming te hoeven vragen. Vanuit jouw eigen interesse. En natuurlijk zonder likes of advertenties, of algoritmisch bepaalde afleiding er omheen.
In de inleiding van hét boek over de Nederlandse (we)blog-geschiedenis beschreef Frank Meeuwsen het als:
Een titel, link en tekst.
Vanochtend bespraken een collega en ik hoe bezoekers meegenomen kunnen worden bij hun eerste gebruikservaring op een nieuwe website. Want, net als bij kennismakingen met mensen en producten, is dat eerste contact bepalend voor de indruk die gebruikers opdoen.
Vaak is het de enige gelegenheid om bij je bezoeker tussen de oren te krijgen wat hij met jouw app of website kan bereiken:
Uitleg vooraf of contextueel Globaal kun je veel gebruikte technieken van user onboarding opdelen in twee categorieën:
“We shape our buildings, and afterwards our buildings shape us”, zei Churchill ooit.
Een prachtige quote, die breed bruikbaar is. Bijvoorbeeld voor schoolgebouwen, en hoe deze ontworpen zijn op basis van ideeën en behoeften aan het begin van de 20ste eeuw. Maar de vorm van een school verander je niet elk jaar, terwijl die vorm het gebruik bepaalde en bepaalt.
Hetzelfde geldt voor wijken en steden. Op Twitter haalt stadsplanoloog Brent Toderian regelmatig Amsterdam en Kopenhagen aan als voorbeelden van steden die een compleet ander gebruik kennen dan Noord-Amerikaanse.
Sinds we allemaal een smartphone hebben installeren we veel apps (die we vaak niet blijven gebruiken) en zijn we altijd online. Veel mensen betalen liever niet voor software, maar voor waardevolle apps en diensten doe ik dat graag. Dit zijn mijn favorieten.
Diensten Feedbin (i.c.m. Reeder). Ik gebruik al bijna 15 jaar RSS readers om op de hoogte te blijven van nieuws en blogs. Feedbin werkt heerlijk, wordt ondersteund in de meeste RSS apps, en is lekker opinionated.
Op een touch screen is het nooit heel makkelijk om tekst te selecteren en de cursor te verplaatsen. Maar sinds de upgrade naar iOS 13 ben ik er nog slechter in. Hacker News-gebruiker andrewla legde uit hoe je dit tegenwoordig kunt doen:
Three ways to move the cursor, from most reliable to least: Hold down space bar and you'll enter a mode where moving your finger moves the cursor. Drag it from its current location to a new location.
Iedereen wist 15 jaar geleden al dat je nooit direct nieuwe Windows-versies moest installeren. “Wacht op het eerste Service Pack”, was het devies. Of misschien zelfs tot het tweede. Ook als consument. Voor Apple-gebruikers gold dat iets minder. Maar de laatste jaren is de kwaliteit van software upgrades matig tot slecht. Zo ook weer dit jaar:
iOS 13 werd bij release door alle reviewers neergezet als buggy. Niet voor niets verscheen iOS 13.
Terwijl miljoenen Nederlanders zich deze weken weer melden voor hun griepprik, oefenen ziekenhuizen en ambulancediensten op rampscenario’s. Om te voorkomen dat, zoals twee jaar geleden wel gebeurde, de griepgolf medisch Nederland platlegt.
Erg boeiend. Ik had geen idee dat hier ook op geoefend werd.
Bijna iedereen die gezondheidsklachten heeft Google’t daar wel even over. 85% Procent (PDF, 310 KB), volgens onderzoek van het CBS. En vaak word je dan niet gerustgesteld.
Cyberchondrie In een sterk en persoonlijk verhaal legt Ruben Mersch in De Correspondent uit waar dat door komt:
Cyberchondrie heet dat, denken dat je een ernstige aandoening hebt nadat je enkele veelvoorkomende symptomen op internet opzocht. Een jaar of tien geleden besloten enkele onderzoekers van Microsoft dit fenomeen verder te bestuderen.
Ons internet bestaat vandaag 50 jaar. Frank beschrijft hoe het begon:
Vandaag is het 50 jaar geleden dat het eerste bericht tussen twee computers werd verstuurd, over een afstand van zo’n 500 kilometer. Dit zou het begin zijn van het internet. Het verstuurde bericht was eerlijk gezegd weinig verheffend. Na de eerste twee letter L-O liep het systeem vast. Waarmee direct de eerste internet crash een feit was. Maar vanaf dat moment ging het alleen maar voorwaarts en is het internet ontstaan zoals we het nu kennen.
Gisteren eindelijk Pedro Almodovar’s Dolor y Gloria gezien. Prachtige, gedeeltelijk autobiografische film over ouder worden. Pauline Kleijer schreef erover in de Volkskrant:
‘Zonder het filmen heeft het leven geen zin’, zegt Salvador Mallo (Antonio Banderas), een filmregisseur met een grote staat van dienst. Door een scala aan lichamelijke en psychische klachten werkt hij al tijden niet meer. Wat valt er dan nog te beleven? Steeds dieper zakt Mallo in een depressie, op zoek naar steeds sterkere middelen om zijn pijn te verzachten.
Lukasz Palka vraagt zich in ‘I don’t care about cameras’ af:
Do writers talk endlessly about typewriters and pens and Moleskine notebooks? Then why should we as photographers obsess over such things? Don’t worry about cameras—focus on ideas. Get out and shoot. Zie ook: The Best Camera.
Gisteravond ben ik eindelijk begonnen aan de My Dad Wrote a Porno podcast. Fantastisch, vooral dankzij Alice Levine.
“Easily passes the six laugh test”, zou @KermodeMovie zeggen. Alleen kijken mensen in de trein wel raar naar je om als je de hele tijd zit te grinniken en regelmatig zomaar in lachen uitbarst.
Tim Harford:
Some meetings are to transfer information, some to allow discussion and some to reach a decision or resolve a problem. There are committee meetings that exist to satisfy some rule or regulation. I am on such a committee, and find it useful as a reminder not to sign up for any other committees. Then there are the meetings that exist purely for the sake of meeting. Don’t dismiss them; there’s nothing wrong with consenting adults enjoying a coffee break together.
This article almost got lost among all of the 144 (!) browser tabs on my phone. In it, Benedict Evans highlights how a few different technical developments are coming together allowing computers to see
The combination of a flood of cheap image sensors coming out of the smartphone supply chain with computer vision based on machine learning means that all sorts of specialized inputs are being replaced by imaging plus Machine Learning.
