Veel vooruitblikken op de toekomst vind ik te zweverig of niet goed genoeg geïnformeerd, maar Peter Gasston’s ‘Consumer Digital Technology: Things to Watch in 2020’ sluit aan op wat ik zie en lees. Zijn observaties: Augmented en Virtual Reality Extended Reality (Augmented en Virtual Reality) blijft interessant, maar: Extended reality, or immersive technology, or spatial computing, or whatever you want to call it, promises to be the next great technology platform.
Wordt de 21ste eeuw de eeuw van Google, Amazon, Apple en Microsoft? Rond de jaren ‘30 van de 20ste eeuw ontstonden de grote Amerikaanse autofabrikanten. Die wisten hun positie de rest van de eeuw te consolideren, en daarmee werd de auto een van de belangrijkste producten van de vorig eeuw. De auto was bepalend voor hoe grote delen op de wereld werden ingedeeld en mensen leven (van infrastructuur tot suburbs en de manier van winkelen).
Ton: Morgen 10 januari is het Publiek Domein Dag. De dag waarop het creatieve werk dat in het publiek domein komt gevierd wordt. 70 jaar nadat een auteur is overleden, wordt op de eerstvolgende 1 januari, haar of zijn werk onderdeel van publiek domein. Vanaf dan mag het werk vrij worden hergebruikt. Dit jaar is per 1 januari het werk van iedereen die in 1949 is overleden in het publiek domein gekomen.
Via die zo makkelijk beïnvloedbare social media vond ik een artikel over Zettelkasten. Wat? Ja, dat wist ik dus ook niet. Daarom een kleine ‘deep dive’. ;) Zettelkasten is de methode die de Duitse socioloog Niklas Luhmann ontwikkelde om ideeën en kennis te verzamelen, te ordenen en makkelijk terugvindbaar te maken. Waarmee hij in 40 jaar tijd 70 boeken en 400 wetenschappelijke artikelen schreef. Zonder een computer te gebruiken. Bryan Kam’s analogie legt het concept al een beetje uit:
Spaanse software waarmee bedrijven de sentimenten over hun merk of producten konden beïnvloeden klinkt in eerste instantie niet als heel bijzonder. Tot het in handen van Russische trollen viel. In de Volkskrant beschrijven Tom Kreling en Huib Modderkolkhoe dat gebeurde. Die software, Snap (Social Networks Analysis Platform), kan drie dingen: een online-aanval detecteren, registreren hoe een bericht viraal wordt, en een tegenaanval organiseren. Dat laatste is natuurlijk het meest interessant.
De laatste mooie avondlucht van de ’10s. Fijne jaarwisseling!
Gisteren las ik het uitgebreide artikel van Ferdy Christant over de (zakelijke) geschiedenis van Flickr. Dit in reactie op de laatste post op het Flickr blog (zie Reddit, HN) waarin SmugMug/Flickr CEO Don MacAskill uitlegt wat allemaal verbeterd is aan Flickr sinds SmugMug het overnam van Yahoo en vraagt of geïnteresseerden (weer) een Flickr Pro-abonnement willen nemen. There’s a lot of outrage from Flickr’s user base regarding moves made by SmugMug since acquiring Flickr: * Limiting the free tier to a 1,000 photos, actively deleting the surplus * Sharply raising prices for Pro (which was a Yahoo action, for the record) * This week’s call for action Wat het artikel probeert uit te leggen is dat de stappen die SmugMug nu zet heel logisch zijn:
John Gruber becommentariëert de evaluatie van de eerste negen maanden van nieuwsbrief The New Consumer: (..) readers love newsletters. Websites are getting harder and harder to read. Paywalls forget who you are on a seemingly weekly basis. Websites put interstitial popovers directly over the content you’re trying to read. Videos are set to autoplay. It’s like they’re purposefully making it hard to read. Newsletters have none of that. They’re just easy and fun to read.
2019 was een bewogen jaar voor het web en de technologiesector. Ethan Marcotte keek terug, en zag dat het niet goed was: Twelve months ago, I was working on a new talk. And I was writing about how it felt as though the Web has shifted from the idealism of its early days, and toward something darker. I wrote about Amazon’s Ring doorbell, and its potential for racist surveillance; I mentioned Google’s foray into defense contracting, and its initiative to launch a censored search engine in China; I talked about Facebook’s role in facilitating ethnic cleansing in Myanmar.
Weblogs bestaan deze week alweer 22 jaar!
Stuart A. Thompson en Charlie Warzel beschrijven in Twelve Million Phones, One Dataset, Zero Privacy hoe allerlei (gratis) apps continu jouw locatie bijhouden: Every minute of every day, everywhere on the planet, dozens of companies — largely unregulated, little scrutinized — are logging the movements of tens of millions of people with mobile phones and storing the information in gigantic data files. Het bijhouden van de locatie van smartphones via apps is gewoon legaal.
Anil Dash schreef over de waarde van links op het web, “Link In Bio” is a slow knife: We don’t even notice it anymore — “link in bio”. It’s a pithy phrase, usually found on Instagram, which directs an audience to be aware that a pertinent web link can be found on that user’s profile. Its presence is so subtle, and so pervasive, that we barely even noticed it was an attempt to kill the web.
In de NY Times maakte Tim Wu een uitgebreid punt over gemak: Convenience is the most underestimated and least understood force in the world today. Gemak heeft effect. Want hoe makkelijker iets wordt gemaakt, hoe eerder je het doet. Van onderweg even snel een snackje eten (overgewicht) tot met één klik nieuwe spullen bestellen. Hele multinationals zijn erop gebouwd: (..) our taste for convenience begets more convenience, through a combination of the economics of scale and the power of habit.
Ton schreef vorige week over wat belangrijk is bij datagestuurde besluitvorming:
To begin with, indicators easily become their own goals, and people will start gaming the measurement system to attain the set targets. (Think of call centers picking up the phone and then disconnecting, because they are scored on the number of calls answered within 3 rings, but the length of calls isn’t checked for those picked up)Measurement also isn’t neutral. It’s an expression of values, regardless of whether you articulated your values. When you measure the number of traffic deaths for instance as an indicator for road safety, but not wounded or accidents as such, nor their location, you’ll end up minimising traffic deaths but not maximising road safety. Because the absence of deaths isn’t the presence of road safety. Deaths is just one, albeit the most irreparable one, expression of the consequences of unsafety. Different measurements lead to different real life actions and outcomes.
Tegenwoordig kun je bijna alles makkelijk meten. Maar hoe je het meet, en wat je daarmee mist of mogelijk onderwaardeert, bepaalt de daadwerkelijke waarde.
This morning I created a simple iOS shortcut that resizes a photo from your camera roll and sends it to your WordPress blog as a photo post. Please (re)use if you’re interested in simple iOS photo microblogging. :)